Verloren uitdrukking

Rampen gebeuren. Grote rampen, al dan niet moedwillig door mens veroorzaakt, zoals die in Boston of in Wetteren, of een wereldwijde financiële crisis. Ook kleine rampen, waarbij er in ons leven soms eens meerdere dingen tegelijk misgaan.  “Een ongeluk komt nooit alleen,” zeggen we dan.  Maar er gebeuren ook massa’s goede dingen, de geboorte van een kind, een huwelijk, een succesvol project op het werk of een van jouw kinderen die een angst overwint. Wat me bij deze situaties opvalt is dat zo veel mensen vergeten zijn op hoeveel manieren ze zich kunnen uitdrukken. Alsof enkel nog harde woorden, advocaten, stakingen, betogingen of erger nog, terrorisme overblijven. En aan de positieve zijde heb ik niet veel antwoorden, immers goed nieuws trekt geen volk op TV. Dit is geen vingerwijzing, enkel een vaststelling dat ik het zelf ook vergeten was.

Als we terug gaan naar ons verleden ontdekken we zoveel manieren om ons uit te drukken. Zelfs de eerste mensen maakten rotstekeningen. En nu ik er bij nadenk, de manier waarop ons dit in het onderwijs aangebracht werd, was ofwel in de les esthetica (Van Altamira tot Heden!) ofwel in de lessen geschiedenis.  Dus ofwel moest het mooi zijn, ofwel was het een aanwijzing dat er leven geweest was.  Misschien waren die rotstekeningen gewoon maar een uitdrukking van trots (“hé, onzen Johnny heeft zijn eerste oeros gevangen!”), of van dankbaarheid (“deze oeros heeft zijn leven gegeven opdat wij zouden kunnen leven”).

Eenmaal je beseft dat de essentie “jezelf uitdrukken” is, en niet schoonheid, dan kan je vele barrières laten wegvallen: “ik kan niet tekenen”, “ik ben niet muzikaal”, … De meeste negatieve overtuigingen over muzikaliteit of artistiek talent komen immers uit de lagere school, uit de manier waarop een uitdrukking van jezelf aan een schoonheidsoordeel onderworpen werd.

Er zijn zoveel media waarin we onszelf kunnen uitdrukken: tekenen, schilderen, muziek maken, gedichten, verhalen of zelfs toneelstukjes schrijven, fotograferen, collages maken, filmen .. en nieuwe technologieën laten nog veel meer toe.

Het enige wat je jezelf moet afvragen is: Welk gevoel heb ik nu, dat ik wil uitdrukken? Welke kleur komt overeen met dat gevoel? Welke vorm? Welke woorden? Welk geluid? Welk beeld? Welke textuur? … Daarna plaats je die woorden, kleuren, vormen … in het medium dat je gekozen hebt en vraag je jezelf af of het resultaat jouw gevoel precies uitdrukt, of niet. Indien het nog niet precies genoeg is, welke kleur kun je toevoegen? Of welke vorm? Of welke woorden? … Zo bouw je op in cycli.

Hoeft het mooi te zijn? Absoluut niet.

Zal dit de eerste keer makkelijk zijn of direct lukken? Misschien.

Hoef je dit aan anderen te tonen? Ook niet.

Is dit tijdsverlies? Vast en zeker, maar deze keer tijdsverlies dat goed besteed werd.

Veel plezier!

---